Sesin(m)de öfke var

Dün gece alkol ile kanımı zehirledim. Alkol ve ben aslında bunun için doğmuşuz,
İkimizde oruspu çocukluğunun başrol oyununda oynayan birer piç kurusu, Bir gece yanıma Josep geldi uzun uzun konuştuk ikimiz neden sürekli böyle saçma yazılar yazıyorum diye bana nasihat etti aslında ben josep'i çok seviyorum ama bana böyle nasihat anlatmasını hiç ama hiç istemiyorum. Sevmiyorum çünkü sevmememi nedeni dinlemek değil. Sadece doğruyu bildiği için josep geleceği biliyor çünkü ve bana gelecekten söz etmesi benim hoşuma gitmiyor.
Bu yazıları ilk kez eroin kullanmadan yazıyorum ve nasıl oluyor bilmiyorum ama kafam çok rahat, parmaklarım çok iyi bu konuda beynimde öyle beynimi bu yüzden çok seviyorum ama bezen şeytan diyor ki at bir çöplüğe kurtul gitsin. Ama olmuyor işte;
Neyse hayat hikayemi anlatmayacağım bu gün josepe sonra mellery şikayet ediyor beni bende bu durumu hiç ama hiç sevmiyorum. Mellery benim bu dünyada yaşamama neden olan tek kişi o olmasa belkide şuan bilmediğim morgda yada mezarlıkta yaşıyor olacaktım. Geldi kurtardı beni sağ olsun ama hiç iyi yapmadı kulaklarımı bazen kesmek istiyorum hiç bir şeyi duymamak için, sonra dilimi kesmek istiyorum hiç bir şey konuşmak istemiyorum tanrı ile sonra ellerimi kesmek istiyorum yazı yazmaktan kendimi alabilmek için;
Ayaklarımı kesmek istemiyorum olur hani bir gün bana gelmek isterse ellerim olmasa da olur, dilim olmasa da olur, kulaklarım olmasa da olur ama ayaklarım olması şart yoksa ona koşamam ona koşamazsam eğer bu beni dünyanın en aciz kulu yapar.
Ve ben allahın son kulu, son peygamberi olan insan ile eş değer tutmaya çalışıyorum kendimi gözlerim ağrıyor bazen, Bazen gözlerimi kesmek istiyorum nedenini henüz bende bilmiyorum ama gözlerim çok ağrıyor işte, Aslında benim sesimde yok bunu bana şair öğretti sesimin olmamasını bana söz vermişti ama sözünde durmadı beni yarı yolda bırakarak bana en büyük hatayı gösterdi.
Aslında şimdi ben şunu düşünüyorum acaba son blöf oyununda oynayan kişi ben miyim??