Sağ ve Sol taraftaki meleklere küfrümü ediyorum, Artık kimseler umurumda değil, tanrı da öyle tanrıya dua ettikçe yalvardıkça belirli bir sınav dedim elbet bir gün bitecek dedim ama yaşadığım hayat beni ne yazık ki sınavdan çıkmama izin vermeyecek kadar adilik yaptı her seferinde öldürme emri düzenledi beynimde, Ben tanrı olsam seven insanları hiç ayırmazdım hatta bir plan yapar onları birlikte yanıma alırdım tanrının bazen işi çok zor.
Sağ tarafta duran damat elbiseli insan ben olamadım sol tarafımdaki sevgilim dediğim insan canım her şeyim hayatım boyunca yaşadığım kötü olaylara karşı beni bu dünyada nefes almama sağlayan insan çoğu insan tanır yada tanımaz ben ona ebru'm derdim ebru demezdim sevgilim, aşkım gibi cümleleri biz birbirimize pek fazla kullanmazdık sevgiye inanırdım onun ellerinde sevgi var derdim. Aslında onun ellerinde sevgiden çok büyüğü vardı aşkı vardı her gece yatmadan önce kavga ederdik. Huyumuz böyle idi çünkü ama o gece dargın yatmamayı birbirimize söz vererek anlaştık. Söz vermiştim söz vermişti. Gece onu kucaklayarak uyuyordum dargın girmiyorduk yatağa, Kırıldığı kadar kırıldım bazen gülmeyi onda hayal ettiğimi düşünüyorum şimdilerde gülmek nedir diye hiç bir düşünceye sahip değilim.
Müzikler her gece ruhumuza eşlik ederdi sevdiği müzikler eşliğinde şiirler okurdum şiirleri ben sevdirmiştim ona o'da bana cemal süreya sevgilim derdi cemal süreyayı bir çok kez sevdim ilkinde şiirleri olduğu için ikincisinde kızı olursa adını elif koyacağı için. cemal süreyyanın bir kızı olursa elif koyacaktı benimde bir kızım olursa elif koyacağım diye yıllar önce kendime söz vermiştim. Üçüncüsünde sevgilim beni cemal süreya olarak görmesiydi. Ben ona şiirler okurdum hayatımda şiirleri yazmak karalamak nedir diye soracak olursanız sevgilimin sayesinde oldu diyeceğim. Yazılar yazardım daha çok deneme üzerine halada yazmaktayım ama yazdığım her yazıda anım var gerçekçilik duygusu var. Sevgili dediğim insanı bazen allahdan bile çok sevdiğime inanır oluyordum bazı geceler her gece birbirimize salakça şeyler yaparak uyurduk her sabah günaydın mesajını atmak için biraz daha erken kalkardık sesi bence onun sesi tanrının özel tarafına denk gelmiş. Sesini duyduğum zaman huzur buluyordum ben buyum diyebiliyordum.
Elleri hayatımda tuttuğum ve beni seven o eller beni dünyanın en mutlu insanı yapıyordu. Köle olsam onun için bir ömür çalışırdım tanrı olsam peygamberleri terk ederdim onun için yasak bahçeden elma çalardım her şey onun için ben onun için yapmayacağım hiç bir şey yoktu. Belkide vardı onu kendimden çok sevmiş olmam.
Tanrıya herkes den çok kızgınım hayatıma blöf gibi girmesi ve hayatımda bazı kararlar alması her gece kötü kötü rüyalar görmeme iş birliği yapması tanrıya kızgın olmam aslında bakılırsa ilk başta kendimden kaynaklanıyor.
Sigara, eroin, alkol gibi bütün kötü alışkanlıklara onun sayesinde başladım aslında bakılırsa şikayetçi olmamam lazım tanrı olmasaydı sigara olmazdı, eroin, alkol olmazdı belkide aşk diye bir şey olmazdı belkide ben o zaman onu tanımıyor olurdum.
Hayatım da aldığım tek yanlış beni yıllarca yıllar boyu kötülüklerin ruhuna itti. Bu kadar çok kötü olmam onu kayıp etmiş olmam kendi ellerimle bir başkasına bırakmış olmam....
Müzikler çalıyor şimdi uzaklarda bir yerde ruhuma bir gece yarısı ormanlık alanda rastladığım zaman dehşete düşüyorum. korkuyorum o kadar çok acınası bir halde yerde uzanmış yatıyor ki gören olsa elinden tutup yardım edecek sürekli buna karşı çıkmakla meşgulüm ben ruhumu 22 yıl önce kör kuyuya attım olur olmadık işler yüzünden başıma sürekli bela açınca ruhumu bilmediğim bir ormanlık alanda bırakıp siktir olup gitmeyi tercih ettim.
Bir sabah uykudan uyandığım zaman dehşete düştüğümü anladım yatağımdan ışık hızıyla kalkıp vücudumu banyoya atmayı yüzümü yıkamayı arzuluyordum rüya görmüştüm dehşetler içinde alnımdan akan sıcak terler vücudumda çok güzel hissedile biliyordu. O sabah aslında hiç mi hiç kalkmamayı istemiş olurdum tanrı zamanı geriye alsaydı eğer ki öyle bir şansımın olmadığın çok geçmeden anladım. Aynada yüzüm yoktu ve bir kez de onun için dehşete düştüm aynada yüzüm olmadığı için aynada duran bana mal mal bakan insana kalbim kırıldı sürekli kalp kırıklığı alıyordum buda ufak bir kalp kırıklığı dedim geçer elbet bir gün diyerek yüzümü yıkadım. O sabah ruhumda tasarladığım ölüm orkestrası müziklerini benim için çalmayı tercih etti. Müziklere aşık olmam sevmem tutkuyla bağlanmam yazılara başlamam bilmediğim her boku vücuduma göndermem mutlu ediyordu beni mutlu eden, her insanı mutsuz ediyordu.
Karar vermek için odamda bilgisayar masamın üzerinde duran sigaramı aldım çakmağı çakmak o an içimden geçen ki allah biliyor bunu; ''Ne olur doğal gaz patlaması olsun'' olmadı içimden geçirdiğim hiç bir şey bu güne kadar gerçekleşmemeye yemin etmişti. Sigaramdan bir nefes aldıktan sonra biraz daha düşünmeye vakit ayırmalıyım dedim kendime.
Sonuçta ruhumu ormanlık bir alana terk edecek ve bir daha haber alamayacaktım korkunç bir eylem düzenliyordum insanlar ölüm eylemi düzenlerken ben ruhumu satıyordum. Düşündükçe beynim daha çok yorulmaya yemin etmişti sanki, O sabah istemediğim o sabah tanrı tarafından elleriyle kumar masasına itilen yeni doğmuş bir bebek gibi,
Artık ruhumu satıyorum sayın tanrım al ne yaparsan yap diye bağırdım odayı aydınlatan güneş ve ışıkları duydu beni. beni onlardan başkası duyamazdı onlarda sağır ve dilsiz rolünü çok güzel oynuyorlardı muhteşemdi her şey tanrı beni buraya kadar getirmişti bundan sonra benim fikrim çabam ile bütünleşecek ve hayata elveda diyerek bir son bulacaktı. her seferinde bir son almıştım. Ama bu kez kötü bir son oldu.
O sabah eve gelen gazetede kendi resmimi gördüm bir anda dünyanın en mutlu insanı oldum ama editör resmime siyah bir pankart çekmişti gözlerimi göremediğim için ayrı bir hüzün kapladı ruhumu. Ruhunu kayıp etmiş 22 yıldır boş bir ormanlıkta yalnız başına yaşamını sürdürmeye çalışan ruh.
Aldığım kalp kırıklığı beni bok çukura itti. Yorgundum artık bende ruhumu iblise satarak huzur buldum.
Ebru bundan 5 ay önce başka bir insanla evlendi ve çok mutlu birde çocuğu olacakmış haber aldım dilerim kızı olur bizim kızımız olacak diye hayal etmiştik Adı elif olur dünyaya bir elif daha gelir.
Ben ise ruhsuz bir şekilde yaşamıma devam ediyorum.
Her seferinde yeni kalp kırıklığı ekliyorum ustalaşıyorum artık aldığım her kalp kırıklığı üzerine neyin nasıl olacağını biliyorum. Ben ki tanrılar gibi yalnızım tanrının öz evladıyım..
Huzuru ne zaman bulurum yada nasıl kavuşurum yaptığım hatayı bir kez daha tekrarlar mıyım bilmiyorum bildiğim tek şey çok sevdiğim bir insanı kayıp etmem ben kimi sevmeye kalksam sürekli kayıp ederim alıştım çünkü buna biliyorum hayatım bok çukuru içinde yüzerken kendime dahi umudum yokken her şeyi bilmek bazen zorluk çektiriyor insana sadece tek isteğim ölmek değil huzur bulmak ve uyumak..
İyi geceler...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder