Yorgunluk

İnsan bazen yorulur mu dedikleri olay bu olsa keşke gerçekten hayatımda ilk kez yorulduğumu anlıyorum bu gece elimde çakmak olsa belkide bu odayı yakarım kendimi yakarım yanmak istiyorum çünkü yorgunluğumu belkide ağır bir ölüm toplar kendime geri getirir.

İnsan çoğu kez hata yapar ben nerede nasıl hata yaptığımı  henüz bilmek istemiyorum işime gelmiyor bilgisizlik daha ağır basıyor. Yorgunluğumu biri gelip alsa yemin ediyorum ki bildiğim bütün duaları ederim ona ama insanların yüzlerindeki yorgunluk o yorgunluğu alacaklarını sanmıyorum. Hayatıma giren insanlar yüzünden çoğu kez hata yapmaya meyinlendirildim ve devam ediyor bu olay. Artık bu gezegeni terk etmek istiyorum her sabah aynaya bakmaya korkuyorum her sabah aynı yüzü görmek beni öldürüyor, sabahları belkide bu yüzden hiç mi hiç sevmiyorum neden yada nasıl oldu ama ilk kez sigara içmeden kahve içmeden bir bok yazabiliyorum sanırım artık yeteneğime kavuştum eskiden sigara ve kahve içmeden yazamazdım belkide psikolojiktir bilmiyorum yada ben öyle düşünüyorum yaklaşık yarım saattir aynı müziği dinliyorum başka bir şey yaptığım yok ve salakça olan şeyleri buraya yazıyorum nedendir bunu da bilmiyorum ama yazınca konuşuyor gibi oluyorum hiç olmazsa yanlışımı okuyunca düzeltirim umudu var içimde. Ama malesef düzelen hiç bir şey yok hayat yine kaldığı yerden devam ediyor. Bir kez daha öldürüyorlar bizi bir kez daha diri diri toprağa gömmeye meyilleniyorlar bu yüzden olabilir diyorum. Sevdiğim kişilere dostum dediğim insanlara elimden geliğince yardım etmem,, yardım etmeyi seven biri olmamdan kaynaklanıyor kimseyi kırmak istemem  her seferinde kendimi kırmak nimet gibi bir olay. Her şeyi bu yüzden kayıp ediyorum kendimi, kayıp etmem bu yüzden..
 
 İnsan neden kendini kırmaya alışık hisseder ki bunun anlamını bulan insanla saatlerce oturur konuşmak isterim evet neden yani?
Açıklaması olmayan cümleler kurmak cümlenin sonuna noktayı koyacakken sonunda bir soru işareti olması insanı cidden bitiriyor sürekli aynı olayların olması değişen tek şey kalp kırıklığı siktiğimin kalp kırıklığı neden düzelmiyor bunu hiç anlamıyorum tam düzeldi düzelecek derken yeni bir kalp kırıklığı ortaya atılıyor belkide bu yüzden yaşamı seviyoruz işte.

 Zaman kavramını bu yüzden çok seviyorum zaman ilerledikçe hayatın nasıl bir bok olduğunu daha iyi anlıyoruz ama bazen zamanın hiç geçmesini istemezken bazen zamanın geçip ölümüme geldiği günü görmek istiyorum ruhum o zaman belki çok mutlu olacak biliyorum benden ayrılması belkide o zaman ona kalp kırıklığı gibi gelecek ama alışır zamanla nede olsa ruh bu beden gibi canı yanacağını sanmıyorum.

  Neyse  ölüm falan dedik yorgunluk dedik her şeyi bir kenara bırakıp hayatın nasıl geçtiğini bakın. Keşke babam yerine ben ölseydim diyorum bazen kendime bunu her sabah aynadaki oruspu çocuğuna söylüyorum yani kendime ama oda siklemiyor beni artık kendi bildiğini okumaya devam ediyor olur hani bir gün siklemeye kalkarsa o zaman başına çok büyük belalar alacağından korkuyor belkide bu yüzden benden uzak durmayı seviyor.

  Kim bilebilir hayatımın ilk kez bu kadar çıkmazlara sürükleneceği ben bunu hiç düşünmedim ben tanrı olsam insanlara çoğu kez yardım ederdim yoksulu daha yoksul etmezdim mesela... yoksuluğu çok ama çok iyi bilen bir insan olmamdan kaynaklanıyor ama tabi bunu burada söylemek ayıp olur elimden geldiğince yardım ettiğim insanlar var gücümün yettiği yere kadar aç bırakmayacağım onları,, ölürsem bu yüzden kahrımdan ölürüm işte sırf kendime acıdığım için değil onlara üzülürüm yoksa kendi hayatım sikimde bile değil şurada şimdi ölsem mutlu olurum belkide ama tanrı istemiyor işte

 Her şey bir gün iyi olur umarım umudum hala var.. En bitkin halimde bile bir umudum var..