Palyaço

    Son sigara'm;

 Beynimin içinde dolaşan kan parçacıklarına sesleniyorum allah belanızı versin. Yeni bir darbe vuran insan senin de allah belanı versin. Her zaman yakın çevremden aldığım darbeler yüzünden yüzümde oluşan kanlar aslında bakılırsa bir köleyi andırıyor. Masum biri değilim olmadım da hiç bir zaman sadece hayata kırgınım....
Hayata kırgın olmam kendimden kaynaklanıyor bu bok çukuruna düştüğüm günden beri olur olmadık işler aştı tanrı başıma sayın tanrı affetme gibi bir duygusu yok bunu palyaço söyledi. Palyaço benim en iyi dostumdur iblisten sonra gelir onun sözleri benim için tanrı gibidir.
Bu bok çukurunda o kadar çok sıkıldım ki, hayatıma atılan bombalar yüzünden vücudumun her yerinden oluk oluk kan aktı sadece çift karakterli olmamda bu yüzden kaynaklanıyor sanırım.
Bir gece yarısı ruhumu köşe başlarında kendini pazarlarken görmüştüm oruspuluk yapıyordu kendini satıyordu bilmediği tanımadığı kadınlara, hangi kadın aldıysa  ruhu  işkence uyguladı ruhumda.
Yorgundum bu bok çukurundan kurtulmak istiyordum sadece kaçıp gitmek ve bir daha gelmemek aklımda bunu canlandırmıştım istanbulu terk edecektim yeni bir yaşama başlayacağımdan memnundum. Olmadı hayatımın orta yerine düşen bombalar buna izin vermedi..
 İzin almak bana göre değildi tanrı ile aram bozuktu her şeyi bir gece kumar masasında kayıp edince ruhumda o gece beni terk etti. Saçma olan ruhumun beni bir kaşık suda boğmak istemesiydi. Saçma olan bu bok çukurundan ne zaman kurtulmak istememdi.
Bir gece alkolün ve eroinin etkisi ile başıma dayadığım silah ile kendimi öldürmek istedim eğer silahın tetiğine dokunursam ölme ihtimalim yüzde 98'idi.. Geriye kalan yüzde 2'lik kısım ruhuma hediyem idi.
Yapamadım o gece kahrolası tetiğe dokunamadım sırf dokunmak için içtiğim alkol ve kullandığım eroinin belkide hesabını tutmayı bıraktığım için böyle oldu.
Ruhumu o gece çırıl çıplak bırakınca tansiyonumun yerlerde olduğunu hissedebiliyordum.
Ben yine salak rolünü oynamaya karar verdim...
Palyaço'nun tanrı tarafından kalbi sökülünce her gece onu dinlemeye karar verdim. her gece rakı içerdik müzik dinlerdik beraber sabaha kadar, güneş doğduğu zaman elimizdeki rakı şişeleri ile kahrolası dünyaya küfrümüzü basmayı ihmal etmiyorduk kırgın olduğu kadar, kırgındım palyaço benim gibiydi oda beş yaşında babasını kayıp edince sırtında sigara izmaritleri söndürülünce yüzünü bir gece jiletle doğramış o günden geçen senelerce sadece sigara içer kimselerle konuşmaya tenezzül etmeyen biri olarak bilinirmiş beni gördüğü gün kahvede tanıştık her gün aynı yerde otururdu ben sürekli o kahvede anılarımı yazardım olur olmadık her boku o boş sandalyelere anlatır boş bardaklarla konuşurdum saçmaydı ama çok güzeldi kimse yoktu sırtımdan vuracak insan yoktu artık...
Uykusuz dolaşmayı bana palyaço öğretti insanların kalbini kırmamayı da palyaço öğretti. Palyaço bana çok şey öğretti ama her seferinde yanıldı yanıldığı kadar kırıldı..
Palyaçolar kırılır mı hiç dediklerinde onlarında kalbi var diyebiliyordum. Benim yok demişti
Kalbi olmayan benim,
Benim adım peygamber ibrahim ateşe atılan ateşi söndüren ilk peygamberim allahın kuluyum sadece gönlü kırılan ibrahimim benim gönlümü put sanıp kıran insanlar her seferinde ruhumu parçalayan insanlardı aslında.
Tanrıyı gördüğüm gecelerde kalbi soğuktu onunda
Ben tanrı olsam insanlara kalp vermez onları odun yapardım.
Ben tanrı olsam müzikleri kutsal yapardım. Dinlemeyenleri bir bir jiletle kulaklarını keserdim.
Tanrının soyundan geliyorum ama onun öz evladıyım sadece annemin kim olduğunu bilmiyorum o kadar.
Hayata kırgınım kırgın olmamı isteyen insanlar yüzünden saçma saçma düşüncelere sahib birisiyim her gece müzik dinleyerek yatan birisiyim.
Ben peygamberlerin soyundan gelmiyorum onlar benim soyumu tükettiler beni ateşe atmakla
Artık kitap bitecek sanırım ben o sabahı görmeyeceğim kutsal kitabın bittiği gün tanrı ile aramdaki bağları keseceğim...
Jiletler her zaman işe yarar sadece yorgun olduğum zaman... dilimi ve kulaklarımı bu kez ben kesiyorum sayın tanrım...