Tanrımı kaybettim bir gece yarısı, yağmur yağıyordu gözlerimden akan yaşlar gökyüzünü sırıl sıklama boyamıştı, hıçkıra hıçkıra ağlamıştım, o kadar çok ağlamıştım ki önümde duran bira şişesine uzanamadım. Kendimi kahrettim canım yandı kalbim o kadar şiddetli kırıldı ki bunu çin sarayında yaşayan çinliler duydu. Kırıktı kalbim düzelmesine izin vermiyordu, tanrı bana karşı oynadığı oyunlarını henüz bitirmemişti çok sıkılmıştım o kadar çok ağlamıştım ki o gece yarısı ölmek istedim yeryüzünü terk etmek ve bir daha asla ama asla gelmek istemedim. Karar vermeliydim artık bir şeye karar vermeliydim eroin mi yoksa alkol mü? Kararım kesindi bu kez ölümü tercih etmiştim İnsanlığımdan o kadar çok bunulıma girdiğimi anlayınca yeniden ölümü seçen ben bu kez şizofrenik düşüncelerimi bir kenara koyarak gitmeyi terk etmeyi seçtim. Düzelmiyordu eskisinden çok yara alan kalbim düzeltmeme imkan vermeyen insanları da ben kestim jiletlerimle,
Yatağımın altında bulunan silahımı elime alıp biraz yağladıktan sonra temizliğini yapıp ölüme vardım dedim. Azraile bekleme kararımı verdikten sonra, her şeyin bitmesini istedim hayatımın son noktasını gelip ölümü seçtim ben... babamı kaybettiğim günün acısını yeniden yaşamak yerine annemin rahmine kaçmaya karar verdim, Yok olmalıydım yaşadığım odayı terk etmeliydim bu yazıyı neden şimdi yazmaya karar verdim inan ki bende bilmiyorum yazmak istedim her zaman güçsüz kaldığımda yapabildiğim tek şey yazmak oldu bunu bana en iyi öğreten josephine oldu. O gösterdi yazıyı bana bende yazdım her sayfasında ayrı bir hüzün doğurdu kağıtların çocukları oldu o çocuklar orospu oldu. Sokakta insanları sikti, ruhlarını sikti, Benimde ruhum sikildi o kadar çok fazla sikildi ki bunu tahmin etmeye kalktığım zamanlarda beynimin olmadığını fark ettim. Sadece müzikler vardı,, yanımda olan ve bana yalan söylemeyen tek onlardı, Birde sigaram on yıl boyunca vücuduma gönderdiğim tek şey tütün, alkol ve eroin biraz da kokain bunlara bağımlı oldum ve yaşamayı öğrendim en ufak tek bir gün allaha isyan etmedim. Dinsiz yaptılar yeri geldiği gün evet ben dinsiz biri doğdum ama dinimi kendi içimde yaşadım. '' İnsanı yaşatan ümitler gibi diyor ya Müslüm Gürses babaların babası gerçekten çok güzel söylüyor o söylediğinde mutlaka elimde bira yada rakı oluyor sarhoş olmayı bıraktım. Olamadığımı anlayınca sürekli içtim aşka inanmayı bıraktığım gün kutsal kitapları yaktım. Kalbimin kırılmasını istemiyordum artık. Canım yanıyordu her gece ve her gün insanların saatleri saydığı dakikalarda ben saniyeleri saymaya başladım. Her saniye benden bir parça koptu gitti uzaklara bilmediğim topraklara gitti. Kimse elimden tutmadı yalnız yaşamayı öğrendim tanrım gibi yalnız kaldım. Hayatıma giren kadınlar organlarımı sökmeye yüz tuttukça aşık olmaktan soğudum buz dolabı gibi içi soğuklukla dolu bir eşyaya dönüştüm. Beynimin içinde filler silah çekerken bende ağladım çok mutlu ve çok güzel bir ağlamaktı bu
Bunları neden yazdım bende bilmiyorum ama kalbim çok kırık o kadar çok kırık ki düzeltemiyorum eskisi gibi değilim güçlü bir insan değilim. Olamadım da sadece güçlü göründüm. Sevgili yada bir kadın istemedim hayatımda yeri geldiğinde bunlarında olmasını arzuladığım da iyi biri ve sevmesini istemiştim sadece beni belki o zaman tanrımı sevebilirdim. Yada tanrımı isa kabul eder ona tapardım. Şiirleri çok sevdim bunu bana sevdirmeyi en iyi örneği çok sevdiğim değer verdiğim Deddemin sayesinde oldu ben onu tanıdım şiirleri sevdim. o mutluluğu aradığı günlerde ben ölümümü düşündüm her gün ve her saniye ölümle yattım ölümle kalktım ama ölemedim ben bu hayata çivi çakmaya gelmedim. Bu hayatta yaşayamam nefes alamam çünkü kalbim kırık o kadar çok kırıldı ki düzeltmeye biri kalksa onunda kalbi parçalara ayrılır ve onun için üzülemem bunu yapacak gücüm kalmadı bende buralara nerden geldim neden yazdım inan ki bende bilmiyorum sadece beynimin içinde bulunan son kareleri yazmak istedim.
Josephine kim diye soruyorlar? Josephine benim kan kardeşim beynimin içinde olan kan kardeşim mellery'de öyle merry de öyle var olan birileri tanrı tarafından yaratılmış insanlar ve hepsi birer kez olmak üzere üç kez kalbim kırıldı sonra düzeldi en ağır yaramı en son ne zaman aldım bende bilmiyorum bilmek yada düşünmek istemiyorum sadece ölmek istiyorum kurtuluş olarak gördüğüm bu oyunu biraz olsun rahat bir nefes almak istiyorum. Son kez hangi maddeyi kullanacağımı bende bilmiyorum eroin mi? Kokain mi?
Şair diyor ya sevgilim ben şimdi büyük kentte seni beklemekteyim. Evet sevgilim ben şimdi seni bekliyorum gelirsen benimle olursun ama geldiğin gün ben olur muyum bilmiyorum. Silah konusuna gelecek olursak o tetiği çekmeme sadece saniyeler kala kapı çalmıştı ve lanet olasıca merakım yüzünden ölemedim o gece erteledim ölümü bir kez daha erteledim. Evet güzel bir ölüm olacak benim için tanrı için inanılmaz güzel bir ölüm.
buda bölüm sonunun oyunu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder