The Dark

Her şeyim sendin,
Şiirlerimin bacaklarını senin için kırdım sevgilim.
Kalplerini kırar gibi bunu yaptım. Çarmıhta yalnız bırakılan bir isa gibi yaptım bunu
Kalbim kırıktı tanrı gibi kalbimi kırmıştı insanlar,
Bana karşı o kadar çok dua eden insan vardı ki,
sayısını bende unuttum ve her birinin dileklerini yerine getirmekten yoruldum artık.
Tanrı olmak çok zor bir iş aslında onca insanı dinlemek çok sıkıcı
İnsanlar benim kalbimi kırmaya devam ettikçe,
Tanrılık görevini bırakmak istedim,
İnsanları terk etmek istedim, Her şeyi geride bırakmak istedim.
Kırılmıştım bir kere, kendime kırılmıştım.
Anneme kırılmıştım,
Babama kırılmıştım,
Üvey ablama kırılmıştım,
Azrail'e
Evet en çokta azrail'e kalbim kırıktı, Kumar masasında blöf yaptığım için kırılmıştım.
Yaşadığım hayat o kadar kötülüklerle doluydu ki iyiliklerin canı yanınca anladım bunu,
Kırmak değildi benim amacım kimseyi üzmekte değildi,
Yaşadığım toplumda insanların kalbini kırmak istemiyordum.
Sevilemiyordum daha doğrusu,
Kimi sevmeye kalksam götümde patlıyordu,
Kalbimin orta yerine bombalar düşüyor ve sürekli paramparça olmasına göz yumuyordum.
Sıkılmıştım artık ve üstelik o kadar çok yorgundum ki,
Kuzey kutbunda kış uykusuna yatabilecek kadar yorgunluk vardı üzerimde,
İnsanlardan yana o kadar çok kırıklık almıştım ki bunun sayısı milyonlara ulaşınca,
sayı saymayı bıraktım, bende,
Yaşadığım evde kanımı akıtmaktan çok tiksinmiştim artık,
Her sabah, her gece aynada bok gibi suratıma bakmaktan utanmıştım da.
Müziklerde o kadar çok etki etmiyordu.
Yaşadığım hayat kalp kırıklığından inşaat edilmişti
Tanrı bendim ama onun öz evladı rolünü oynuyordum sadece,
Yeter diye haykırmak istedim bir gece sesimin çıktığınca bağırmak ve kimsenin beni duymamasını istedim.
İnsanlar kulaklarını tıkamışlardı,
Gözlerini oymuşlardı,
Kimselere inanmamayı seçmişlerdi artık.
Tanrılıktan çıktığımı anlayınca siktir olup gitmek istedim bu gezegenden bana tapacak insan aradım.
Yoktular, yaşadığım başka bir gezegende yoktu,
Bana tapacak başka insan yoktu.
Bir kezde bunun için kalbim kırıldı
Bir daha asla ama asla yaşadığım gezegene dönmemeyi seçtim,
Onlara başka ilah gönderip izlemek istedim.
Dünyanın hali benden sonra dahada kötü bok çukuruna döndü.
Ve yaşadığım galata kulesinde son gecemde bir daha asla ama asla
kimseye güvenmemeyi seçtim, kimseye inanmamayı seçtim, ve bir daha asla kimseye tapmamayı seçtim.
Yaşadığım o hayattan sonra kendime uçan halı imal edip siktir olup gittim bu şehirden,
Kanımı duvara bıraktım, Şiirlerimi Mellery armağan ettim,
Sonrası şairinde dediği gibi iyilik sağık,