Kıyamet

 Artık eskisi gibi değilim, Beynimi kontrol altına alabiliyorum yapma dediğim hiç bir şeyi yapmıyor.Umudum kalmadı bu sıralar hepsi o kadar.


 Ailemden gördüğüm şiddet eylemi beni gezegenin en boktan yerine atılmasına izin verdi köle gibiydim sadece gladyatör olmak değildi amacım kölelikten kastım insan soyunun kanını akıtmaktı..

 Artık eski ben olmak gibi amacım kalmadı dün geceden itibaren her şeyimi umudumu, hayallerimi, kalp kırıklığımı bir geminin kıç bölgesine koyarak yaktım o gemiyi evet ben dün gece bir gemi yaktım. Bunu yaptım eğer yapmasaydım
insanlık ile aramdaki bütün bağların kesilmesini göz yummak zorunda bırakılmaya mecbur kalacaktım.

 İnsan soyunu terk ediyorum artık bunu yapmamam için elimde hiç bir neden yok. Bunu yapmak zorunda bırakılıyorum.

 Gülmek nedir?
 Nerede yanlışlarım oldu?
 Ben kimim?
 Unutmak istesem acaba unutabilir miyim?

 Bütün soruların cevapları aslında uzun bir yolculukta, o uzun yolculuğa yetişmek için elimden geleni yapmak istiyorum sadece uzaklaşmak istiyorum bedenimden, sonra ruhumu terk etmek istiyorum.

 Hayatım bok çukuru üzerinde yüzerken ben kendim ile savaşmayı tercih etmeyi  bilmek neyin nesidir diye aklımda düşüncelere sahip olmayı istiyorum acaba ben bu muyum acaba ben gerçekten öldüm mü?

  Ve yeniden bozuk plak başa sarar şizofren hasta yatağından kalkar, odasında bulunan hasta, ki hasta değildir o, onu o duruma getiren insanlar yüzünden kendini deliler hastanesi kapatmış o durumdan kurtarılmayı bekleyen biri, Şizofren hasta artık eskisinden daha kötü durumda ilaçları içmek konusunda inkar etmeye başlar beyninde öncelikle ruhani düzenler bozulmaya yol gösterir kendi aklı ile beyni arasında ufak çizgi bir yol izler bunu aslında tanrısı istemiştir.

 Her zaman kalbimi kıran insan oldu benim kalbimi tanrı yada başka bi iblis kırmadı benim kalbimi kıran ilk insan oldu sonra hayatın nasıl bir şey olduğunu  anlamak için kalp kırıklığına devam ettim aslında benim hayatım kalp kırıklığından ibaretmiş.