Hata

Yeniden bir dünya keşfediyoruz,
Düzenini birlikte kuracağımız insanların olmadığı yeni bir gezegen.
Ben seninle hayatı öğrenmeyi tercih ediyorum ve o kıçı kırık kendini beğenmiş kişilerin hepsine; birer, birer tükürürken yanımda sen ol istiyorum birlikte güçlü görünmek için,
Biraz ileride cennetin arka sokaklarında kayboluyoruz ben seni bulmaya çalışıyorum sen benden olabildiğince uzaklaşmayı tercih ediyorsun, karanlığa hatta en karanlığa atıyorsun beni, bilmediğim ışığın olmadığı bir yer burası. Sonra kör oluyorum karanlık odada kimsenin olmadığı odada, sadece kulaklarım görme yeteneğini kullanıyor sesler biraz olsun beni korkutmuyor da değil hani, korkuyorum sonra aklıma sen geliyorsun korkularımdan uzaklaşma çabası gösteriyorum biraz olsun.
Tanrı sana bir sihir veriyor kullanman için temiz, masum kalpli olduğun için; saden sihrinden anlaşılıyor. İnsanlara yardım ediyorsun her ne kadar sana, bana, ikimize; kötü davranan insanlar, melekler, iblisler var ise hepsini affediyorsun işte bende bu yüzden seni seviyorum;
Seni seviyorum sevgilim dünyanın en yorucu kelimesi oluyor bazen, yorucu olmasının tek sebebi başka bildiğimiz insanlara aynı cümleyi kurmuş olmamız ve kullandığımız cümleleri annesiz ve babasız bırakacak kadar kötü olmalarından kaynaklanıyor.
Kim dokunsa bana onuda pis kokulu çukura sürüklüyorum işte bu yüzden de seni kendimden olabildiğimce uzaklaştırmaya çalışıyorum ama bu işte usta değilim, kahretsin seni seviyorum, kahretsin kelimesi seni seviyorum değil seni kendimden uzaklaştıramadığım için kahretsin diyorum.
Hani hatırlıyor musun geçenlerde bir pazartesi akşamı bana hoş'çakal dedin ben o gece çok ağladım bunu tanrım bile görmesin diye yatağımın altına girdim. Sırf beni güçsüz görmesin diye böyle bir şeye kalkıştım. O gün canım çok yandı kalbim sanki morga girmiş gibi hissettim, o gece gözümde yaş kalmadığı için iblisten yaş satın aldım. O gece insanlarla konuşmayı ret ettim. Her şey o geceye ait, benim korkumda o geceden kalma işte;
Sen bana bir gün hani hoşçakal dedin ya ben o geceyi yazdım, kağıtlar tükendi o gece, kalemlerin uçları dayanmadı o geceye. Sonra beynimi, kollarımı, ayaklarımı, dilimi kestim bazlı jiletle, jilet çok sertleşmişti o gecenin hatırına,
Sen;.
Kahrolası ben değilde,
Sen o gece gittin ya şiirlerimi yaktım, romanlarımı yaktım, kendimi yaktım.
Ben o gece bir alev gibi yandım hiç bir insanoğlu, meleklerde dahil olmak üzere kimse gelmedi ölümümü canlı canlı izlediler tanrıda izledi kurtarmadı beni o gece,,,
Gecenin ilerleyen saatlerinde gözümü bir morgda açtım nefes alabiliyordum çok garip bir şeydi soğuk dolu bir kavanozun içine atılmıştı bedenim ama halada nefes alabiliyordum bir işaret yapıp ben ölmedim diyemedim o gecenin sabahına,
Şimdilerde ruhum çok acı çekiyor arada bir yanına bile gitmeye korkuyorum sevgilim...