Merhabalar, ( bu gece son kez içimi dökeceğim için çok mutluyum )
Benim için özel bir gün olduğu için geldim bu gece buraya, uzun bir süre olmayacağım belkide bu son yazımdır artık, o yüzden son kez dertleşmek istedim burayla, son kez benden bir parça kalsın istedim kötüde olsa. Evet malum bugün doğum günüm -6 Ocak-. Artık bazı şeyler, bazı olaylar, mekanlar kafamın içine oturdu diyebilirim sizlere, tamamen büyüdüğümü biliyorum, yaşım 26 oldu çünkü, kocaman 26 yıl geçirdim bu yeryüzünde, bedenime attığım jilet izleri, yediğim dayaklar, kollarımda sönmüş sigara izleri bunun belkide en fiyakalı göstergesi olabilirdi ve oldu da. Artık bir kitabım var, Evet bir kitabım var ama yazar değilim ben. Yazmak istediğim için yazdım kısmet olursa eğer aksilik çıkmazsa yazdığım ikinci kitabı da başka bir yayınevlerine gönderip çıkarması konusunda uğraşacağım ne kadar başarılı olurum bilmiyorum ama son kitabımı da bırakmak istiyorum. Burası benim dert ortağım, sırdaşım, can yoldaşım oldu, en iyi sevgilim oldu, çekip gitmeyen terk etmeyen tek yerim oldu. Çok yalnız kaldım ve eksik kaldım artık. Bitmek güzel bir eylemdir aslında ama tamamen bitmek artık, Yusuf gibi kuyunun dibini görmektir aslında bitmek ve o kuyuda bir mucize beklemektir, birinin elini uzatıp seni çıkarmasıdır, yada ateşlere atılmaktır karıncada olsa su taşımaktır sorulduğunda ben tarafımı belli ediyorum demektir bitmek. Bu gece benim için güzel bir gün doğum günüm çünkü doğdum, büyüdüm, gördüm ve hayatı yaşadım ve bitmemesi için elimden geleni yaptım ama her fırsatta bitirmek için uğraşıldı. Bitmemişti oysaki ama bitti çünkü.
Son günlerde iyice kafamda soru işaretleri çıkmaya başladı sanki, komik gelecek ama kendimle konuşmaya başladım gizliden gizliye, kimseler görmesin diye, çok insan tanıdım bu hayatta kalbinin temizliği yüzüne vurmuş tek bir insan gördüm kocaman 26 yıllık yaşantımda. Ömer Ağabey. Gerçekten bir insanın kalbi bu kadar temiz olmamalı bence, gönlümden geçen ve tek diyebileceğim şey; Allah gönlüne göre versin, Allah sevdiklerine bağışlasın diyebilirim sadece. İnsan tanıma konusunda üstün belgemi alalı çok uzun zaman oldu çünkü, Sevdik ama sevilme konusunda sınıfta kaldık çünkü.
İnancım konusunda çok insanlarla atıştığım oldu, yaptığım işler konusunda atıştığım insanlar çok fazla oldu, yazdıklarım için çok insan tarafından alay konusu oldum aldırış etmedim hiçbir zaman, benim doğrularım diyerek devam ettim, benim hayatım diyerek yoluma devam ettim, Evet biliyordum bazı şeyleri yolumdan çıktığım konusunda, aldatıldığım konusunda, kandırıldığım konusunda çok iyi biliyordum bazı şeyleri sadece görmek istemiyordum hepsi o kadar. Hataları olmayan hiçbir insan yoktur, biz insanız hata yapmak bizim işimiz ama aklımız ve beynimizi kullanmamız konusunda yaratıcı bizlere bir şey vermiş sen onu kullanmak yerine üstüne basa basa hata yapıyorsan eğer bu hata değildir işte. Aklımı kitaplığımın arasına yerleştirdim artık, benden kalan başka bir eylem olmasın diye yaptım bunu, Kaybetmiştim çünkü ve çok büyük kaybediş oldu bu. Kazanmak uğruna kendimi kaybettim önce, sonra bir gün hastaneye gidip doktorla konuştuktan sonra hastaneye yatışım uygun görüldü, kabul etmedim; eğer orada yatış emrini kabul etseydim belkide çok daha güzel olabilirdi benim için. Olmadı tabi, Beynim ve aklım zıt yönde çalıştı -A noktasından kalkan bir araç ile, B noktasından hareket etmeyen bir araç kaza yaptılar- ölü bedenler doğurdum bende.
Evet dediğim gibi yazmış olduğum ikinci kitabımı son kez gözden geçirdikten sonra başka bir yayınevi bulup teslim etmek, hayatımın son evresinde ise biletimi alıp uzun bir yolculuğa çıkmak, geri dönmemek adına.
Bu arada, Teşekkürü hak eden çok insan tanıdım hayatımda, hayatımın kıyısından köşesinden geçen çok insan var ve hepsine son kez, sonsuz teşekkür ederim. İyi ki sizleri tanıdım.
Hadi Eyvallah...
Son...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder