O kadar yalnızız ki bu hayatta, özür dilerim o kadar yalnızım ki bu lanet şehirde yeniden sigaraya başlamama yardım etti, sanki el birliği yapmışcasına içine çekiliyorum. Günden güne hüzünlerim ve acılarım daha çok artıyor. Bitmiyor ve bitmemek üzere kutsal kitaplara yemin ediliyor gibi, Kendimi kaybettim daha ne kadar kaybedebilirim dediğim günler hiç olmamıştı ama artık oluyor diyebilirim daha ne kadar kaybetmeye mahkumum diyorum artık. Geçmiyor işte, artık buna inanıyorum, geçmeyeceğine ve sabit kaldığına ama daha çok kırılacağımı biliyorum. ''Bir kuş misali göklerde uçuyor'' Duygularım falan kalmadı diyebilirim kısacası yani ameliyata yatmış neşterle kalbim ameliyat ediliyor artık, sökülüyor çünkü, hayatım boyunca kurmadığım yüzmilyonlarca hayal kalmamıştır belkide sürekli bir hayalde kendimi buluyordum ama artık anlıyorum ki hayallerin sadece hiç bir bok ifade etmediği anlıyorum artık. Ben çok mutsuzum allah kahretsin cezaevine düşmüş ve müebbet yemiş gibiyim, Biliyorum benim gökyüzümde kalmadı ne garip bir insanın gökyüzünü çalacakları hırsızlık yapacakları. İnsanın aklının ucuna dahi gelmez. Sahilde oturmuş giden gemileri izliyorum, uçan kuşları, denizi hep gidiyorlar ama hep buluşuyorlar hep ama bir yerde mutlaka buluşuyorlar birbirlerine sımsıkı sarılıyorlar sonra,, aslında ne kadar güzel bir şey değil mi? Ben kendimi kumar masasında kaybeden biriyim yani kumar masasında unutulan bir insanım terk edilmiş biriyim, kendi hayatımı dahi başkalarını anlatamayan biriyim bilmelerini asla ama asla istemediğim bir hikayem ve geçmişimin olduğunu... İnsan geçmişinden saklanamaz derler ben saklanmaya çalışıyorum ve her köşe başında yakalanıyorum. Ve gidebildiğim hiç bir yerim yok.. Sıkıldım biraz burayla dertleşmeye geldim konuşup tekrardan çıkacağım ve her şey aynı kaldığı yerden devam edecek, kalbi kırık insanlar, yaralanmış olanlar, yaralanmaya mahkum olanlar, Devlet falan diyorsunuz benim umurumda değil açıkçası kendileri milyarlarca kazanıp hiç bir bok yapmadan oturan o insanlar benim umurumda değil açıkçası, yada aç insanı düşünmeyen kişiler, zengin olanlar daha çok kazanmak uğruna her boku yemeye kalkanlar benim sikimde bile değil onlar çekmiyor benim acılarımı onlar, çekmiyor benim yaralarımı onlar, çekmiyor benim çektiğim şeyleri o yüzden benim umurumda değil... Bu kadar niye doldun yine ne oldu açıkçası beynimin içinde bir cenin var dışarıya çıkmak için beynimi jiletliyor onu söyleyebilirim... Aslında daha ne kadar ilerleyeceğimi hiç bilmiyorum. Tek isteğim bu lanet şehirden, ülkeden siktir olup gitmek terk etmek sadece hep gitmek istiyorum ama neresi olursa olsun sadece gitmek istiyorum artık...
Bir maskeyle dolaşmak kadar ne kötü olabilir ki, ben gülümseyen bir palyaçonun makyajıydım, aktım. Silindim bir silgiyle değilde karalanmış bir peçeteyle yok oldum. Bir kayıkta yaşamayı öğrendim ne zaman bir taşa çarptım kayığım su almaya başladı. Her yer su oldu. yeminler, verilmiş sözler aslında hiç biri bir şey ifade etmiyor kendi gölgemden dahi korkuyorum karanlıkta kalkmaktan korktuğum kadar. Gerçek olan bir şey bu karanlıktan korkan bir adamım geceleri belkide bu yüzden uyuyamıyorum. Tanrım bütün insanların kalbi kırık ama benim kalbim çok fazla kırık...
Kitap işi bitti, bu gece Yazara teslim edilecek ve bundan sonra nasıl bir şey olacak bilmiyorum belki çıkar olur çıkartılır bu dünyada benden bir hatıra kalır kim bilir belki olmaz hiç bilmiyorum şuan, düzenlemeler falan her şeyi bitirdim diyebilirim. Nasıl bir şey olacağını henüz bende bilmiyorum açıkçası,
Daha nereye kadar gizlendiğim dünyamda kalabilirim bilmiyorum açıkçası ama yavaş yavaş kendi dünyamın yıkıldığını yavaş yavaş bazı yerlerin yandığını görüyorum kendi dünyam artık yanıyor ne garip bir şey bu, Neyse başka ne yazabilirim ki bir tek yazmaktan sıkılmadan bir tek......
bölüm sonu........
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder