Masal Kahramanlarının hiç bir suçu olmaz aslında yazıldıkları gibi yada sadece olması gerektiği gibi görmeye çalışırız hepsi o kadar. Bizlerinde birer kahramanı vardır elbette ama bazıları o kahramanları öldürdü, bazıları yaktı, kimisi ise kalbini kırdı benim masal kahramanım beni terk etti yani tam tersi oldu diğer kahramanlar bunu gördüğünde hayrete düştüler her şey o kadar değişti ki kimin kimi koruduğunu kime inandığını ve ne yapması gerektiğine anlam veremedi. Hayatlarımızda o denli biraz karmaşık hal aldı. Her insanın bir korkusu vardır elbette. kimisi insanlardan korkar bu aile yada başka birileri diğer bir korku ise yaşadığı olumsuz durumlardan kaynaklanan bir şey. Benim korkum karanlık bildiğimiz karanlık yani gece olunca yattığınız ve ışıkların söndüğü karanlık, bu sanırım üvey annemden bana kalan olumsuz bir durum beni karanlık odaya bırakmasının o yaşta beyin hücrelerime vermiş olduğu olumsuz şeyler diyebilirim. İnsan beş yaşında hayatın ne kadar da acımasız olduğunu vücuduna işlenen ve olumsuzlukların ardı arkası gelen bir durum, bir makinenin yada bir overlok makinesinin sizi diktiğini düşünün bedeninizi değilde ruhunuzu diktiğini düşünün öyle işte kendimi bildim bileli karanlıktan korkarım gece olunca mutlaka ışığı yakar öyle uyumaya çalışırım sırf odaya girip beni dövmesinden korktuğum içindir bu durum. Tabi benim bir ikinci korkum daha varmış bunu da yeni öğrendim yada yeni yeni vücuduma işlenmeye başladı yalnızlık sanırım yalnızlıkla baş başa kalıyorum ve sanırım yalnız başıma öleceğim. Bir insan neden yalnız kalmak istesin ki mutlaka yanında birini istiyor işte ama iyi ama kötü mutlaka biri olsun istiyor ben bu güne kadar kimi istesem olmadı yada olmasını hiç istemedim. Ve sürekli etrafımdaki insanlara güvenerek geçirdim ömrümün çoğunu sürekli birine güvendim durdum yanıldığımı ve tekrardan başa döneceğimi bile bile güvenmeyi seçtim durdum her seferinde kırık bir kalple kala kaldım.
Akgün Akova demiş ya;
Sevgilim yalnızca kanatlarım ol benim. Ben daha kendi kanadımı parçalamış ve tekrardan uçurumdan aşağıya kendini atmış bir adamım. Her şey düzelecek diyorum ve ben sıfırdan değilde eksi birden başlayacağım. İnanmak bir şeyin yarısı derler doğrumu bilmiyorum yada şöyle söyleyeyim siz bir şeye inandığınız taktirde yada birine güvendiğiniz taktirde ilk ne yaparsınız? Olumsuz yönlerim de var benimde sonuçta beş parmağın beşi de bir değildir mesela ama bir o kadar da iyi yönlerim vardır. Birine çok çabuk güvenirim sonra o güvendiğim kişi isa gibi çarmıha gerer beni diri diri öldürmeden kuyunun en aşağısına en boktan yerine atar hemen ve ben yinede güven duymaya devam ederim. En çok kim kaybederse, zaten bir kumar masasına oturduğun zaman her zaman kumar sahibi kazanır sen yenilmeye mahkum kişisin.
Senaryo çöp oldu bildiğin bir çöp içinde sadece atılmakla dolu bir çöp roman henüz belli değil yazmakla yazmamak arasında kaldım ve bitirme kararı aldım bitirip teslim ettikten sonra ileride eğer çocuğum olursa benim yaşadığım bütün hayatı öğrenmesini istediğim tek şey olacak. Çocuğum dedim de bir evladım olursa benim yaşadığım hiç bir şeyi ona yaşatmamak için elimden gelen her şeyi yapacağım mesela babam gibi öldü deyip karşısına çıkmayacağım beni artık arama demeyeceğim her şeyden onu koruyacağım kalbi kırılmaması için gerekirse kendi kalbimi defalarca parçalayabilirim.
Her insanın mutlu olduğu mutlaka bir gün vardır. Ben hayatımda en mutlu olduğum gün lunaparkta eğlendiğim gündü antalyada. gerçek anlamda doya doya eğlendiğim ve güldüğümü bildiğim gün o gün olmuştu. Başka da doğru dürüst mutlu olduğum günü hatırlamıyorum. Her şey geçecek ama ve her şey bitecek inandığım tek şey bu.
Zaman hiç bir şeyi düzeltemez sadece üzerini örter. Sakladığın acılarda bir gün mutlaka ortaya çıkar.. Herkes zamanı geri alabilmek ister.. Kimi eski güzel günleri tekrar yaşayabilmek için, kimi yaptığı yanlışları düzeltebilmek için, kimiyse sadece yaşadığını hissedebilmek için ister bunu. Gelecekten korkanlarsa zamanı durdurmak ister. Her şey o kadar iyidir ki, bunun bozulmaması için çaba gösterirler. Ama kimse şu anın değerini bilenler kadar mutlu değildir. Geçmiş de gelecek de onlardadır... Bazılarıysa zamanın ta kendisi gibidir. Ve her insan zamanın dünya üzerinde bıraktığı birer yara izidir....
bitti ama daha bitmedi.....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder