Kalksam şimdi siktir olup gitsem bu şehirden bilmediğim başka şehirlere. Ben burada mutluluğu bulmadım o yüzden bu şehri sevmiyorum aslında buraları sevdirmeyen sizler'diniz. Beni en çok insanlar kırdı kalbimi, benim en çok canımı insanlar yaktı, bir keresinde annemden yediğim tokat yüzünden hiç unutamıyorum o tokadı, o günden sonra insanlardan, kendimden uzaklaştım canım yanmıştı bir keresinde bir daha sıcak sopaya dokunmamayı öğrenmiştim.
Zaman dedikleri şey aslında ruhum'du ruhumda sıkılmıştı insanlardan sürekli bilmediği, tanımadığı insanlardan zevk alıyordu bunu bana tanrım öğretti. Önceleri bana bir şey öğretmiyor diye yakınıyordum, sonra öğretti diye yakınmaya başladım ...
Ben bir keresinde bir insanı sevdim ve bir daha kendime gelemedim, kendimi hastanelerde zaman zamanda morglarda buldum nasıl düştüğümü bile bilmiyordum, oralara nasıl geldiğimi ne hallere düştüğümü akıl veremiyordum aklım yoktu, ruhum yoktu, bende yoktum bir keresinde doğdum yaşamayı öğrendim.
Ben bir keresinde kuduzlu köpek tarafından ısırıldım, Doktor ilacının bende olmadığı söyledi sonra o doktorum bileklerini kestim arkamda duran. Palyaço sesli sesli güldü bize, kandırmıştı bizi çünkü oyun oynamıştı. Sonra kendimden utandım, özür diledim affetmedi, affetmeyeceğini anladıktan sonra bende kendi bileklerimi neşterle kestim, jilet kullanmamıştım. Bunu gören palyaço çok şaşırmıştı sonra ben güldüm palyaçoya oda ağladı, ağlama dedim ağlama, unutursun her şeyi sen palyaço değil misin unutturursun dedim..
Dinlen dedim biraz dinlenmen lazım palyaço artık eskisi gibi değildi düzanbaz, hilekar, şerefsiz değildi artık uslanmıştı.
Bende eskisi gibi değilim mesela artık kimseye aşık olmuyorum, bileklerimi kesmiyorum
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder