Yıllar, aylar, günler, saatler, saniyeler yada saniseler ne fark eder ki? Haftanın 7 gün olması, yılın 12 ay olması, günün 24 saat olması neyi değiştirir ki hayatımızda? Yada hayatımda? Hiç bir şey, o kocaman bir hiçlik, hiçlerin hiçi, olmayan bir zaman işte Düşüncelerim, hayallerim en çok hayallerim işte bir bir battı o kadar su doldu ki gemime geri boşaltmama zamanım dahi kalmadı artık batıyor göz göre göre gemim batıyor artık düşündüğüm şeylerin bir bir terk etmesi gibi beni, Sıkıldım, Yoruldum bedenim çok yoruldu, Kendi kurduğum hayal dünyam başıma çöktü yaralandım, sonra bir daha yıkıldı dünyam yine yaralandım vücudumdan o kadar çok fazla yara çıktı ki sayısını unuttum. Yalan söyledim kendimi yalanlara inandırdım çıkış yolu onu gördüm umut olarak bildim bir umuda sahip olmak istedim ellerimden akan kanları temizlemem şarttı, o kadar çok fazla yalan birikmişti ki etrafımda bir bir temizlemeye kalksam zamanımın yetmeyeceğini anladım. Yalan benim için çıkış yolu olmalıydı öyle bilmeliydim bazı şeyleri. Nasıl doğar doğmaz ağlıyorsak yada ağlıyorsanız işte bende doğar doğmaz yalanla tanıştım bir burukluk zaten hep vardı. Kendimi iyi hiç bir zaman bilmedim hatta dünyanın en aşağılık adamı, en orospu çocuğu olarak kendimi gösterdim. Dünyada o kadar çok namuslu ve şerefli insanlar vardı ki onların yanında ben piç kalıyordum piç olmak bu dünyada damga yemek yaranın sadece üçte biri gibiydi. Kendimi artık daha fazla kandıramıyorum daha fazla kendime yalan söyleyemiyorum çok canımı yaktılar çünkü o kadar çok canım yanıyor ki bunu gören bir şeytan bir iblis olsa imana gelir belki de, belki de resimlere çizilen o küçük insanlar canlanır yada gökyüzü mavilikten utanır her şey, her bir şey olabilir bilmek zaten bu dünyada akıllı olmak gibi derler gülerim buna, bir hatayı iki kere yapacaksın ki hatanı bilesin asıl denilmek istenen bu dur insan hayatında..
Güvendim o kadar çok güvendim ki insanlara her seferinde yanıldığımı hissetmek beni biraz daha incitti güvenecek başka kimsem yoktu. Etrafım yalanlarla çevrilmişti kendime de söylediğim yalanlar eklenince kocaman bir yalanın içinde hapis kalmıştım artık nefes dahi alamıyorum hastaneye yatsam doktorun çok az bir zamanı kalmış cümlesini bedenime tam oturur belki de. Kendimi defalarca buldum ve defalarca kaybettim.
Ruhum en çok yarayı o aldı. Çok üzülüyorum ruh ile beden aslında farklı bir şey sanki nedenleri yada niçinleri bilmiyorum bunu da,,, aslında bakıldığında ben hiç bir bok bilmiyorum elimde kocaman bir sevgisizlikle yaşıyorum. Yapabildiğim en iyi iş sadece bol bol kafein tüketmek insanların yüzlerinde ki o sahte gülümseme, hor görmeleri, aşağılayıcı tavırları kimin umurunda ki ama olmuyor işte insanın bazen canı o kadar çok sıkılıyor ki kendi canından vazgeçiyor bende kendi canımdan vazgeçtim her seferinde, her saatinde, her saniyesinde çünküleri olan bir dünyanın içinde kayboldum. Yusuf kuyularda kalmıştı kurtaran yine Allah oldu, ibrahim ateşlere atılmıştı, ateşi söndüren yine Allah olmuştu her şeyi bilen ve gören allah olmuştu. İsyan etmek hiç bir zaman aklımın uçundan dahi geçirmedim sonuçta beni de bu dünyaya annemin rahminden aşağıya atan biri olmuştu bu da Allah olmuştu bu yüzden belkide pişman olmuştur kim bilir.
Yalan söyleyecek kendimi kandıracak hiç bir şeyim kalmadı artık. Son kozumu oynadım ve masada kaybettim. Kumar masasında zaten her insan kaybeder. Kazanamazsın hiç bir zaman kumar masasında kazanamazsın dünyaları da alsan kazanamazsın oynadığın son el dersin hayatını ortaya koyarsın ve bir sabah baktığında her şeyini kaybedersin bunun gibi çünkü kumar masaları ve kumarhaneler tanrının sirkidir tanrıda zaten hiç bir zaman kaybetmeyi sevmez. Düşüncelerim, rüyalarım artık bir bir sona yaklaşıyorum sanki ruhum da artık çekip gitmek istiyor her şeyi ve herkesi geride bırakmak istiyor ama geride kalan kimsem olmadığı için çekip gitmek daha mantıklı geliyor. Zaten ''yeter demek yetmiyor ki bazen'' Benim çok acım var. Birisi düştüğüm o çukurdan kaldırsa birisi elini uzatsa hemen kanacağım yine kanmak ve kandırılmak bu dünyada en naif ikili bence. Kandırıldım ve kandım insanları kendim gibi gördüm hata yapmaz dedim üçüncü şansı verdim ikiyi hiç bir zaman hayatıma sokmadım insan bu hata yapacak zaten hata insan için vardır...
Bir yanımda sevgisiz o kadar çok sevgisiz kalmış ki taşlaşmış neredeyse kim bilir belkide bu yüzden kanıyorum hemen herkese ve her şeye
Ahmet Erhan der ki;
Ben bütün yenilgileri yaşadım
Kalmadı sana hiç bir şey
Ahmet Erhan'ın en çok sevdiğim dizeleridir. Yazacaklarım bu kadar, Bilmiyorum artık bazı şeyleri geride bıraksam da peşimi onlar bırakmıyorlar. Yoruldum diyebilirim çok yoruldum kendimden sıkıldım artık. Yüzüm, ellerim, her yerim ağrıyor artık. Bir umut yada bir hayalin içinde kayboldum savruldum ve bir limana demir attım. Bundan sonra hiç bir şey hiç iyi olmayacak 1 ay dan kısa süre zarfı içinde Ocak 6'da annemi terk ettiğim gün ben dünyaya geleceğim 25 olucam ömrümün bir bir geçip gitmesini izleyeceğim. Nasıl oldu ne zaman bu kadar zaman geçti inanın bende bilmiyorum ama daha fazla nefes alacak gücümün kalmadığını adım gibi biliyorum sadece ve sadece tek istediğim artık biraz olsun nefes almak çünkü daha fazla zamanım kalmadı onu biliyorum...
Bölüm sonu......
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder