konçertonun kan tuttuğu gün
bileklerimi kestim,
konçerto kan kustu
plak bozuldu
en çok tom waits parçalarında
kan kustu
bob dylan bizlere güldü
işkencede çekilmiş bir fotoğraf yayınladık
hayallerim yıkıldı sonra
sonra,
sonrası,
sonraları
hiç bir şeyin olmadığı bir yeryüzünde
elimdeki bütün şiirleri sana
armağan etmek isterdim
birlikte ev yapar
onun içinde yaşayabilirdik
ben en çok senin
kokunu
gözlerini
yatakta yatışını
hayal etmiştim
hayallerim bir gece yarısı beni terk etti
hatalarım gibi
hataların gibi
hatalarımız gibi
ben en çok
seninle birlikte şarap içmeyi
birlikte sigara içmeyi
birlikte galata kulesinin önünde
sabaha kadar oturmayı
büyünün bozulmadığı bir gecede
öpüşmeyi
ben en çok seni öpmeyi
seninle bir olmayı
ikiden sıyrılmayı
sadece senin elinde yaşamayı
hayal etmiştim
hayal etmiştik
hayaller bir gece yarısı
odamdan içeri girerek
terk etti
senin gibi
benim hatalarım gibi
her şey
ve herkes gibi
terk edildim
kalbim bu yüzden kırıldı
kırıldı kalbim
kalbim kırıldı
kırıl
dı
kal
b
im
cümlelerini kaybetmiş
harflerin bir araya gelerek
birer birer cümle oluşturması
anlamı olmayan bir zamanda
kaybolması
bazen bir sokak başında
kaybolmayı
yağmurun altında ıslanmayı
elma şekerini çok sevdiğin için
eline yüzüne bulaştırmayı
ve
bende her seferinde sana
küçük bir kız
çocuğu gibi davranmayı
umudum olmanı bu yüzden istedim
belkide
küçük bir kız çocuğu gibi seni korumayı
aynı evde yaşamayı
senin için
süreya olmayı
akova gibi şiirlerin bacaklarını kesmeyi
dirik gibi anlamı en güzel biten
şiirler yazmayı
şiirlerde
hayat bulmayı
senin için özel olmayı
gülüşünden öpmeyi
akşamları cam kenarında oturmayı
sana şiirlerini okumayı
sigaramı yakmanı
başımı omzuna koymayı
başını omzuma koymanı
birlikte hayal kurmayı
olmayacağını bile bile
hayallerimiz olduğu
bir dünya kurmayı
sevgilim,
sevdiğim,
kadınım,
hatunum,
ömrüm,
sana
yakışan
bütün güzel cümleleri sana yakıştırmayı
seninle olmayı
küçücük ellerinden su içmeyi
hayaldi
olmayacağını bile bile
hayal kurdum
affet! beni
beni affet!
Yıllar, aylar, günler, saatler, saniyeler yada saniseler ne fark eder ki? Haftanın 7 gün olması, yılın 12 ay olması, günün 24 saat olması neyi değiştirir ki hayatımızda? Yada hayatımda? Hiç bir şey, o kocaman bir hiçlik, hiçlerin hiçi, olmayan bir zaman işte Düşüncelerim, hayallerim en çok hayallerim işte bir bir battı o kadar su doldu ki gemime geri boşaltmama zamanım dahi kalmadı artık batıyor göz göre göre gemim batıyor artık düşündüğüm şeylerin bir bir terk etmesi gibi beni, Sıkıldım, Yoruldum bedenim çok yoruldu, Kendi kurduğum hayal dünyam başıma çöktü yaralandım, sonra bir daha yıkıldı dünyam yine yaralandım vücudumdan o kadar çok fazla yara çıktı ki sayısını unuttum. Yalan söyledim kendimi yalanlara inandırdım çıkış yolu onu gördüm umut olarak bildim bir umuda sahip olmak istedim ellerimden akan kanları temizlemem şarttı, o kadar çok fazla yalan birikmişti ki etrafımda bir bir temizlemeye kalksam zamanımın yetmeyeceğini anladım. Yalan benim için çıkış yolu olmalıydı öyle bilmeliydim bazı şeyleri. Nasıl doğar doğmaz ağlıyorsak yada ağlıyorsanız işte bende doğar doğmaz yalanla tanıştım bir burukluk zaten hep vardı. Kendimi iyi hiç bir zaman bilmedim hatta dünyanın en aşağılık adamı, en orospu çocuğu olarak kendimi gösterdim. Dünyada o kadar çok namuslu ve şerefli insanlar vardı ki onların yanında ben piç kalıyordum piç olmak bu dünyada damga yemek yaranın sadece üçte biri gibiydi. Kendimi artık daha fazla kandıramıyorum daha fazla kendime yalan söyleyemiyorum çok canımı yaktılar çünkü o kadar çok canım yanıyor ki bunu gören bir şeytan bir iblis olsa imana gelir belki de, belki de resimlere çizilen o küçük insanlar canlanır yada gökyüzü mavilikten utanır her şey, her bir şey olabilir bilmek zaten bu dünyada akıllı olmak gibi derler gülerim buna, bir hatayı iki kere yapacaksın ki hatanı bilesin asıl denilmek istenen bu dur insan hayatında..
Güvendim o kadar çok güvendim ki insanlara her seferinde yanıldığımı hissetmek beni biraz daha incitti güvenecek başka kimsem yoktu. Etrafım yalanlarla çevrilmişti kendime de söylediğim yalanlar eklenince kocaman bir yalanın içinde hapis kalmıştım artık nefes dahi alamıyorum hastaneye yatsam doktorun çok az bir zamanı kalmış cümlesini bedenime tam oturur belki de. Kendimi defalarca buldum ve defalarca kaybettim.
Ruhum en çok yarayı o aldı. Çok üzülüyorum ruh ile beden aslında farklı bir şey sanki nedenleri yada niçinleri bilmiyorum bunu da,,, aslında bakıldığında ben hiç bir bok bilmiyorum elimde kocaman bir sevgisizlikle yaşıyorum. Yapabildiğim en iyi iş sadece bol bol kafein tüketmek insanların yüzlerinde ki o sahte gülümseme, hor görmeleri, aşağılayıcı tavırları kimin umurunda ki ama olmuyor işte insanın bazen canı o kadar çok sıkılıyor ki kendi canından vazgeçiyor bende kendi canımdan vazgeçtim her seferinde, her saatinde, her saniyesinde çünküleri olan bir dünyanın içinde kayboldum. Yusuf kuyularda kalmıştı kurtaran yine Allah oldu, ibrahim ateşlere atılmıştı, ateşi söndüren yine Allah olmuştu her şeyi bilen ve gören allah olmuştu. İsyan etmek hiç bir zaman aklımın uçundan dahi geçirmedim sonuçta beni de bu dünyaya annemin rahminden aşağıya atan biri olmuştu bu da Allah olmuştu bu yüzden belkide pişman olmuştur kim bilir.
Yalan söyleyecek kendimi kandıracak hiç bir şeyim kalmadı artık. Son kozumu oynadım ve masada kaybettim. Kumar masasında zaten her insan kaybeder. Kazanamazsın hiç bir zaman kumar masasında kazanamazsın dünyaları da alsan kazanamazsın oynadığın son el dersin hayatını ortaya koyarsın ve bir sabah baktığında her şeyini kaybedersin bunun gibi çünkü kumar masaları ve kumarhaneler tanrının sirkidir tanrıda zaten hiç bir zaman kaybetmeyi sevmez. Düşüncelerim, rüyalarım artık bir bir sona yaklaşıyorum sanki ruhum da artık çekip gitmek istiyor her şeyi ve herkesi geride bırakmak istiyor ama geride kalan kimsem olmadığı için çekip gitmek daha mantıklı geliyor. Zaten ''yeter demek yetmiyor ki bazen'' Benim çok acım var. Birisi düştüğüm o çukurdan kaldırsa birisi elini uzatsa hemen kanacağım yine kanmak ve kandırılmak bu dünyada en naif ikili bence. Kandırıldım ve kandım insanları kendim gibi gördüm hata yapmaz dedim üçüncü şansı verdim ikiyi hiç bir zaman hayatıma sokmadım insan bu hata yapacak zaten hata insan için vardır...
Bir yanımda sevgisiz o kadar çok sevgisiz kalmış ki taşlaşmış neredeyse kim bilir belkide bu yüzden kanıyorum hemen herkese ve her şeye
Ahmet Erhan der ki; Ben bütün yenilgileri yaşadım Kalmadı sana hiç bir şey
Ahmet Erhan'ın en çok sevdiğim dizeleridir. Yazacaklarım bu kadar, Bilmiyorum artık bazı şeyleri geride bıraksam da peşimi onlar bırakmıyorlar. Yoruldum diyebilirim çok yoruldum kendimden sıkıldım artık. Yüzüm, ellerim, her yerim ağrıyor artık. Bir umut yada bir hayalin içinde kayboldum savruldum ve bir limana demir attım. Bundan sonra hiç bir şey hiç iyi olmayacak 1 ay dan kısa süre zarfı içinde Ocak 6'da annemi terk ettiğim gün ben dünyaya geleceğim 25 olucam ömrümün bir bir geçip gitmesini izleyeceğim. Nasıl oldu ne zaman bu kadar zaman geçti inanın bende bilmiyorum ama daha fazla nefes alacak gücümün kalmadığını adım gibi biliyorum sadece ve sadece tek istediğim artık biraz olsun nefes almak çünkü daha fazla zamanım kalmadı onu biliyorum...
'' Sen benim kumar masamdaki kurtuluş jokerimsin ''
Her şey zamanında böyle başlamıştı aslında sonrada devam etti durdu. Zaman ne çabuk geçiyor oysaki, bir yıl daha bitti artık bakıyorum da her şey zamanla geçiyor günler, aylar, yıllar her şey yavaş yavaş bir suyun çekilmesi misali. Çok çektim inkar etmiyorum üstüme çok fazla çamur bulaştı, çok fazla çamura battım ama hiç bir zaman kendi doğrularımı kendi bildiğim yoldan dönmedim. Kalbimi çok kırdılar hatta o kadar çok ileriye gittiler ki bi ara kalbimi sökecekler diye korktuğum bile oldu. Sağ olsun yapmadılar onu ama kalbimi sökmekten beter ettiler işte. Duygusallaşmaya başladım bu aralar nedenini bilmiyorum amk vallah çok garip bir şey lan. neyse şarabım var şuan gece uzun ev bomboş çok yalnızım lan allah kahretsin kendimi kesmeye karar versem durduracak tek bir insan evladı bile yok ne garip amk. Çok rahatsızlanmış hastaneye kaldırmışlar üzüldüm aslında ya ne bileyim insanlar bana o kadar kötülük yapmalarına rağmen ben yinede üzülüyorum işte acımasız biri hiç olmadım lan o kadar vücudumda söndürmüş sigara izmaritine rağmen, geceleri aç bırakmasına rağmen üzüldüm o kadına bir yanım gitmek istiyor ama diğer yanım çok korkuyor sanki tuzağa düşürecekmiş beni gibi geliyor hastane yatağından kalkıp tekrar beni dövecekmiş ve benim elim kolum bağlanacakmış gibi geliyor ne bileyim bilmiyorum işte acımasız biri olsaydım eğer oturduğu evi yakardım yapardım bunu çünkü çok çektim o kadar çok çektirdi ki o kadın bana hiç bir zaman unutamayacağım ve unutmama hiç bir şey sağlanamayacak bir ruh bıraktı bana geceleri bu yüzden korkar oldum. Evet evet cidden lan ben karanlıktan çok korkarım oğlum neyse ki evde led var onu yakıyorum öyle uyuyorum yoksa diğer türlü imkanı yok uyuyamam ben. Şarap aldım onu içiyorum birazda ağlıyorum nedenini henüz bilmiyorum neden ağladığımı açıkçası ben hiç bir bok bilmiyorum. Az önce bir iki kişi hakkında bir şeyler yazacaktım ama sildim boş ver dedim kendi kendime yazma ibrahim sen öyle bir insan değilsin.
İsmimin anlamı bir ibadet kardeşliğine dayanıyormuş açıkçası biraz araştırdım ama bulamadım öyle bir şey yok yani yada doğrudur bilmiyorum ama ismim gibi ''gönlümü çok kırdılar'' çok garip bir hayat lan bu sabah evden çıkıp markete gideyim dedim yolda bir amcayı gördüm 70 yaşında rahat vardır yada 80 falan yaşlı biriydi yani sürekli bana bakıp duruyordu buyur amca dedim bana dedi bakkaldan süt alır mısın dedi hani bu cam şişede olan sütler vardır ya sek süt müydü neydi adı unuttum onu poşetini bana verdi aldım tam gidecektim para verdi gideyim alayım dedim gel gel oğlum dedi neyse 2 lira para verdi gittim bakkaldan sütünü aldım poşetini verdim uzaklaştım oradan yolda çok düşündüm bazı şeyleri çok yaşlı biriydi aslında oğlu var mıydı, torunları var mıydı acaba diye düşüne durdum sonra hastanedeki kadın aklıma geldi. Üzüldüm bir yanım burkuldu bana çektirmiş onca acıyı unutmama hiç bir şey engel olmuyor benim için yıllar önce ölmüştü zaten öldürmüştüm onu ama aradılar beni gel dediler, Bilmiyorum artık beynimin içinde saatli bir bomba var gibi keşke patlasa kanlar ortalığa yayılsa kim suçluysa üzerlerine buluşsa kanım...
Çok canımı yaktılar ama ''ibrahim'' etrafımdaki çoğu insana bakıyorum her insanın sıkıntısı var her insanın evinde aile sorunları var. Mutlaka bir şey var işte. Ben artık nefes almak istiyorum yaşadığım cehennemden kurtulmak istiyorum amına koduğumun dünyasında. Bakış acılarımız, düşüncelerimiz, uçurumlar her şey işte farklı bir yol gösteriyor. Ben böyleyim işte ne ileriye gidebiliyorum nede geriye dönüp geçmişimi değiştirebiliyorum olmuyor işte hiç bir şey olmuyor az önce bir iki dostum hakkında bir ufak şey yazacaktım ama sonra sildim vazgeçtim iyi yaptım aslında derler ya ''dağ dağa kavuşmaz, insan insana kavuşur'' çok güzel bir cümle benim için tabi kahrolası insan çok nankördür onuda biliyorum ama kalbimin kırılacağını bile bile yinede güveniyorum işte salaklık deyin aptallık deyin ne bileyim işte istediğinizi deyin ama sevgisiz büyümüş bir insanı ancak onun gibi olanlar anlarlar bunu da unutmayın hiç bir zaman. Çok canım sıkıldı artık içimi döktüğüm iyi oldu buraya...
gecenin sonuna yakışan bir müzik bulamadım artık......
