Şizofrenin Sonu

 

 Hayatın nerede başladığı ve nerede son bulduğu konusuyla alakalı çok kavgalarım oldu benim, Hayatı sorgulamayı çünkü ben çok küçük yaşta başlamıştım ve hayatın aslında hiç bir boka yaramayan bir çöplük evi olduğunu anladığımda oturup soluklanmak istediğimde nefesim kesilmişti, işte o zaman bir bira içmiştim, alkolü bu yüzden sevdim, dostum olduğu için değil, beni ilk dinleyen ve terk etmeyen tek kişi olduğu için, bir de Josep vardı, en sadık dostum, beynimin içinde yer edinmiş Sevgili Josep kardeşim, şimdi burada olsa son maddeyle olan savaşında beni asla yalnız bırakmazdı belki de kim bilebilir ki... Ben Josep ve Mellery dünyanın en güzel insanlarıydık ama Josep bu hayatın daha fazla iğrençliklerine dayanamadığı için erken çıkmak zorunda kaldı yada çok çabuk pes etmek istedi bilmiyoruz, Hiç sorgulamadım bunu Josep bu dünyadan alacağı asla olmadı ama Kahrolası dünyanın Josepe vereceği şey çoktu, o da bunu asla kabul etmedi,, her neyse. Josep bu dünyadan çekip gittiğinde en çok sevdiği ceketini bile almadan gitti, şimdilerde o ceket oturmuş olduğu evinde odasının kapısının arkasında öylece kimsesiz kaldı ve o ceket asla ama asla eskimedi, aradan geçen onca zaman sonra bile sahibine sadık bir hayvan gibi bekledi onu odada.. Mellery Taksim'de bir barda sevgisizlikten intihar edersem kimse beni aramaya gelmesin dostum demişti bana, ve öylede yaptı, sözünde durdu, Taksimde bir barda eroinle son dansı oldu onun. Hayat hiç kimseye asla adil davranmıyor, aksine kötü çocuk olarak gösterilen bizler karşı kaldırımda insanların bizleri görmesini bekliyoruz.. 

 Konuşmak yada yazmak artık hiç bir boka yaramıyor benim içinde... 

Bölüm Sonu.... 

gidenler geri gelmiyor

 

 Merhabalar, Nasılsınız? Uzun bir zaman oldu yine, malum hastalık, onlar bunlar derken birde üstüne Babamı da kaybedince iyice boş bıraktım burayı. Sadece yazmak için gelmedim, aslında bu gece öylesine kaçıp gelmek istediğim için yada korktuğum için geldim diyebilirim, bilmiyorum belki de korktuğum için gelmişimdir bu sefer, her neyse işte. Ciddi anlamda 2021 yılı benim için hiç ama hiç iyi başlamadı darbe üstüne darbe, daha fazla, yeter dediğim ne varsa onunda acısını verdi çok şükür, Artık isyan falan değil asla isyan etmiyorum ama yukarıdaki ödül sisteminin bu kadar keder ve sancısı büyük acılar göndermesi bence işin bokunun çıkarmasına neden oluyor. Her neyse bu gece buraya gelmemdeki niyetim aslında artık bitti dememin nedenidir belki de, çünkü ciddi anlamda artık daha fazla acı çekmek istemediğimin bir isyanıdır bu bütün evrene ve ciddi anlamda benim daha fazla gücümün kalmadığını bilmesini istiyorum. Gerçekten benim daha fazla gücüm kalmadı bir adım daha atacak, bir adım daha gidecek sabrım da kalmadı, benim ciddi anlamda pilim bitti. Daha ne kadar bu acıyla, kederle, hayat mücadelesiyle devam edebilirim bilmiyorum çünkü daha fazla edecek sabrım da kalmadı, artık belli bir eylemlerden sonra, bakın acı demiyorum.... acı artık bende yara bırakıyor ve ben kendi yaralarımı kazıyorum, sırf başkaları kazımasın diye, sabır diyorum, çünkü benim daha fazla sabrım kalmadı, çünkü başka acı var mı onu da bilmiyorum... Sabrın sonu hep selamettir derler ama bu sabır nereye kadar gider bende merak ediyorum. Bilmek ve bilmenin bir sonraki eylem planları içerisinde kayboldukça kendi hayatımın nasıl bir riske dönüştüğünü ve nasıl bir hayatın içerisinde acımasızca kaldığını öğreniyor insan. İnsanoğlu çünkü nankör bir varlık olduğunu babamı kaybettiğimde bir kez daha anladım. Kardeşim, arkadaşım, canım diyen insanların en acı gününde senin yanında olmadıklarında anlıyor insan, İnsan insanın en büyük düşmanıdır sözünün ne kadar da doğru olduğunu yüzüme tokat gibi çarptıklarında öğrendim bunu bir kez daha. 

 Hayatın çıkmaz sokaklarında yürürken girdiğim o kuytu sokakta kendi ruhumu kumar masasında satarken nasıl öğrendiysem, nasıl acı bir şekilde öğrettilerse bu pis bok çukurun aslında hiçbir boka yaramadığını aslında gidebilecek bir evin olmadığını, kendi ruhunun nasıl tecavüze uğradığını ve bileklerine atılan dikişlerden öğrenemediysen yada bir evin 6. katından kendini atmak istediğinde nasıl o boşluğa bırakamadıysan işte öyle bir şey, yani bok gibi bir şey. Hayat çok zor ama gerçekten çok zor. 

 Benim söyleyeceklerim bu gece o kadar çoktu ki yazıya dökmek istesem dökemeyeceğimi biliyorum sadece gelmek istedim buraya, uzun zaman sonra ilk defa gelmek istedim hepsi bu kadar. 

 Hoşça Kalın....