''Kıyamet sonrası insanlar ölür'' uzun süredir yazmıyordum bu gece biraz içimi dökeyim dedim neyse kasım ayıda bu gece tamamen hayatımdan çıkıyor bu kez çok daha ağır yara aldım diğer senelere göre hani nasıl desem yanlışlıkla bi yerini kesersin yada kavgada biri sana bıçak çeker seni öldürmek ister ya öyle işte bu kez bana bıçak çekmek yerine kalbimin ortasını tahta put yaptılar insanları kandırdılar ve tanrıya inanmadılar bir daha asla ama asla kimseye güvenmemem gerektiğini öğreneceğim demiştim ama olmuyor işte mutlaka birine güveniyor insan sevdiği kişiye, ailesine, en yakın arkadaşına birine güveniyor işte o insan zaman sonra babanda olsa o kozu kullanıyor yalan değil artık dünya eskisi gibi değil insanlar bi çıkar peşinde seni yarı yolda bırakacak ve arkandan bıçaklayacak şekilde görevlerine devam ediyorlar. Ömrümün tamamı kalp kırıklığı ile geçti nasıl dayandım bende bilmiyorum açıkçası bazı insanlar dertlerini sıkıntılarını anlatıyorlar dinliyorum o insanları sonra kendi kendime diyorum acaba bunlar benim yaşadığım sıkıntıları yaşasalar kesin intihar ederlerdi hoş bende intihar eylemlerine kalkıştım ama sanırım korktum intihar etmekten beni bekleyen bir ödül sisteminin parçası olmaktan korktum korkunun ecele faydası yok falan demeyin şimdi benim korkum kaybetmekten kaynaklanan bir durum 22 yıldır kaybediyorum her şeyi ama ailemi, sevdiklerimi, kendimi, dinimi, dilimi her şeyi kaybettim ömrüm boyunca kumar masasında düşeş gelmedi hiç attığım zar mutlaka bir yada iki geldi onlarda bir boka yaramadı. Ömrüm dedim ömrümü henüz bulamadım yaşantım diyorum aralık ayı geliyor biraz olsun huzura ererim artık ama bu sene kadar hayatımın kötü geçen senesi olmadı hiç bu sene kadar bu kadar hiç parçalanmadım insanların beni suçsuz yere yargılaması, suçsuz yere bilip bilmeden konuşmaları beni bu kez çok yordu. Sigarayı falan bırakmıştım ama olmadı işte benim derdimi bir tek sigara anlıyor en iyi dostum diyebilirim açıkçası en iyi arkadaşım diyebilirim sanırım. Ailem olsun istedim hayatımda bana sahip çıkan beni kollayan arkamda birilerinin varlığını hissetmek istedim ama olmadı işte yaşadığım bu gezegende tek yaşamayı öğrendim kendimi belki de bu yüzden hiç sevmedim belki de bu yüzden kendimde çok fazla uzaklaştım şunu da anladım tabi hiç bir işe yaramadı elim kolum bağlanmış bir şekilde oturup bekledim... Kalbimi kıran tahta put vardı. Beni defalarda o tahtada hedef yaptılar ve her seferinde tam on ikiden vurdular parçalarımdan bir ev yapmak istedim kızımı sevmek istedim bu hayatta bir kız çocuğuna sahip olmak istedim olmadı bunlar da önce beni tanrı terk etti, sonra ailem, sonra sevdiğim kadın bütün insanlar terk etti beni yalnız kaldım boş sokaklarda eroin içtim bende evet bu dünyada ne kadar kötülük varsa hepsini yaptım kendime zarar verdim. Beni anlamayan insanların huzurunda kendimi anlatmaktan çok sıkıldım beni anlamalarını bekledim ama o insanlar kendi bildiklerine devam ettiler yani bi yerlerinden uydurup uydurup dinlemeyi seçtiler...
Zaman çok hızlı geçti benim için bi arabanın altında kalmak cesedimin doksan dokuz parçaya ayrılmasını istedim aslında iyi bir fikir dedim kendimce ama canım acır dedim canımın acısı henüz geçmemişken daha fazla canımı acıtmak hiçte işime gelmedi açıkçası işime gelmeyen tek şey canımın acıması değildi beni öldüren ve mezarımda alay eden insanlar oldu.
Aşık oldum kadınlarla yattım, ve kendimle günah işledim o kadınlar yattığım geceleri seks yaptığım o kadınlarda beni anlamadılar sadece bir gecelik dediler onların ellerinde sıcaklık aradım zina dedikleri olayı geçmiştim günah dedikleri olayı çoktan geçmiştim günahlarım banaydı allahım banaydı, cennetim banaydı ama ben kendi cennetimde şarap içtim, sarhoş oldum ve kadınlarla bu yüzden yattım, günahlarımı bu yüzden işledim. aşık olmak bana göre değildi kalbim acıyordu çünkü kimi sevmeye kalksam terk ediliyordum yada aşık olmayı bilmeyen kadınlar tarafından anlaşılmıyordum anlamalarını istedikçe tersini anlamayı seçtiler o kadınlar bu gezegende yaptığım bi inşat başıma yıkıldı ve ben öldüm sonrası hiç bir zaman olmadı beynimin içinde bi fon müziği çaldı ve o müzikle yaşamaya devam ettim.
Teşekkürlerimi kendime armağan edeceğim bu gece beni dünyaya getiren spermlerinden dünyaya geldiğim babama yani nefret ettiğim insana teşekkür edeceğim benim kalbimi en çok o kırdı beni terk etmeler kırdı parçaladı ama bir yanım da çok özledi anlatılması çok zor bir güç özledi onu belki çıkıp gelse boynuna sarılsam onu öpüp koklasam her şeyi unutur muyum diye düşündüğüm de olmadı değil hani ama bilmiyorum işte bilmediğim tek şey acaba ne,, onuda henüz bilmiyorum kendi yalan dünyamda masalım da yaşamaya devam ediyorum işte...
bölüm sonu olarak azer bülbül seçtik diyor ya hani ''sevmiştim sevdanın çok ötesinde''
